Met een ietwat weemoedig gevoel zit ik achter de laptop mijn column te tikken. Sinds vier jaar een maandelijks ritueel. Iedere maand een stukkie van vijfhonderd woorden. Ik verwoord er mijn gedachten, meningen of feiten van dat moment mee, in zinnen waarvan ik hoop dat anderen ze graag lezen.
Wanneer ik terugkijk is de rode draad in al die korte verhaaltjes ‘doen’ en ‘moderniseren’. Want ik erger me aan het vrijblijvende gepraat over hoe het allemaal beter zou kunnen, zonder dat er een BOLD besluit wordt genomen waar leerlingen echt beter van worden. Het vertrouwde idee van school heeft ons veel gebracht, maar in een tijd van technologisering van de samenleving en verwarring over wie we zijn en waar we naar toe willen, is dat vertrouwde idee dringend aan modernisering toe. Niet door te filosoferen over innovatie richting onderwijs 3.0, maar door rust te nemen en stappen te zetten die ons weer terugvoeren naar de basis: elk kind kan en wil leren en leraren hebben ergens in hun leven het besluit genomen om aan dat groeiproces van kinderen een bijdrage te leveren. Die relatie, interactie, vertrouwensbasis en fascinerende ontdekkingsreis tussen kinderen en leraren is het enige dat telt. Onderwijs 0.0! In een (leer)omgeving waar ieder kind zijn kansen kan pakken en die de wereld ontsluit als onuitputtelijke bron van leerstof. (meer…)
