Hoe organiseer je toevallige ontmoetingen?

Dit is vast herkenbaar: je bent ergens op een bijeenkomst en komt toevallig in contact met iemand die jouw passie deelt. Die persoon ken je tot dat moment niet, maar er is meteen een klik. Voor je het weet sta je samen honderduit te praten over je vak of waar je ook mee bezig bent en deel je successen, uitdagingen en nieuwe vondsten. Je inspireert elkaar en de ander heeft of kan iets waar jij nu net naar op zoek bent. De bijeenkomst is geslaagd.

Toevallige ontmoetingen. Ronald van den Hoff noemt het onverwacht relevante ontmoetingen tussen mensen die elkaar niet kennen, maar elkaar wel veel te bieden hebben. Zijn Seats2meet is er groot door geworden.

De kwaliteit van de ontmoeting wordt, naast de toevalligheid ervan, ook bevorderd wanneer mensen elkaar in levende lijve ontmoeten. Elkaar kunnen zien, kunnen aanraken is toch net iets persoonlijker dan een bibberende Skypesessie, hoe handig soms ook. Uit onderzoek blijkt dat we steeds meer behoefte hebben aan real life contacten met dank aan de groei van de sociale media. Uit ander onderzoek blijkt dat de kans dat twee collega’s een praatje met elkaar aanknopen kleiner wordt naarmate de afstand tussen hun beider kantoor groter is dan 30 meter.

Daarmee heb je volgens mij een paar redenen te pakken waarom het een illusie is te denken dat leraren met behulp van geavanceerde ICT toepassingen contact leggen met collega’s van andere scholen om ideeën en inzichten uit te wisselen. De staatssecretaris bepleitte onlangs nog dat het nadrukkelijk de bedoeling is dat excellente scholen veel meer hun ervaringen met elkaar delen. De afstand tussen de scholen is te groot om persoonlijke contacten op te bouwen en een inlog op Hangout elimineert op voorhand elke ongedwongen toevalligheid die een gesprek zo waardevol kan maken.

Maar niet te snel opgeven. Want het zou toch geweldig zijn wanneer mijn leraren kennis konden nemen van de bevlogenheid en werkwijze van bijvoorbeeld al die makered leraren op steeds meer scholen. En andersom zij misschien van onze aanpak in de bovenbouw van het gymnasium. Daarom gaan we samen met onderzoekers van de Open Universiteit een experimentje doen.

We weten allemaal uit ervaring dat de meeste gesprekken ontstaan aan de koffiemachine in de personeelskamer. Toevalligheid en ongedwongenheid zijn op die plek nog vanzelfsprekend.

Daarom gaan we in één van mijn scholen binnenkort een nieuwe koffiemachine plaatsen. Eentje die er net iets langer dan gebruikelijk over doet om je kopje vol te druppelen met heerlijke koffie. Naast die koffiemachine hangt een groot beeldscherm voorzien van beeld- en spraakfaciliteiten. Exact zo’n zelfde koffiemachine en beeldscherm komt te hangen op een collega school in Gelderland.

Wanneer medewerkers in de ene school een kopje gaan tappen treffen ze daar vervolgens niet alleen hun eigen collega’s aan, maar ook die van de school 150 km verderop. Eens zien wat er dan gebeurt. Ontstaan er gesprekken? De verwachting is van wel. De verwachting is dat er zelfs meer gaat gebeuren. We wachten af.

Deze column is verschenen in het Aprilnummer van ‘Van 12 tot 18’.